Książki, które...

1. John Irving, Hotel New Hamphsire

To pierwsza książka mojego ulubionego pisarza, która wpadła mi w ręce, i to całkiem przypadkiem. Nie wiem, dlaczego po nią sięgnęłam, po prostu coś w bibliotece poprowadziło mnie ku szalonym przygodom rodziny Berrych. Historia uczyniła moje życie ciekawszym, nauczyła czarnego humoru, pokazała, że mimo nie mamy na wiele rzeczy wpływu, to i tak nie powinniśmy się poddawać. Dała początek moim pasjom literackim związanych z motywem kazirodztwa oraz obdarowała mistrzem, który stanowi ideał, do jakiego nieustannie dążę.


3. Jack Kerouac, W drodze

To początek mojej przygody z bitnikami, pierwszymi hipsterami. Dzięki tej książce zachciało mi się żyć i w pędzie poznawać nowe barwne postacie. No i Dean Moriarty.


5. Igor Ostachowicz, Noc żywych Żydów

Absurd goniący groteskę, szczera prawda o Polakach i szarej współczesności. Uśmiałam się setnie, czytając tę książkę, momentami wzdrygałam się z obrzydzenia, a czasami myślałam z fascynacją, jak bardzo autor miał nasrane w głowie, żeby coś takiego wymyślić. Przede wszystkim spodobało mi się jedno z przesłań: w każdym człowieku tkwi bohater.




7. Lucy Maud Montgomery, Ania z Zielonego Wzgórza i pozostałe części

Trudno mi skomentować tę pozycję, ale chyba z żadną bohaterką (nie licząc Bunny Tsukino) nie uświadamiam się aż w takim stopniu. Ania jest jedna jedyna.


9. Clive Barker, Abarat

Istna uczta dla wyobraźni. Czas potraktowany jako przestrzeń - say whaaat?! A jednak. Postacie, o których Wam się nie śniło, barwne ilustracje, wpływające niepokojąco na podświadomość, ale sprawiające, że czyta się każdym zmysłem... I przygoda. Przygoda, w którą sama chciałabym ruszyć,
bardziej chyba nawet niż pójść do Hogwartu czy mieszkać w Rivendell. Dzięki tej lekturze uświadomiłam sobie, że każda kobieta jest jednocześnie twardo stąpającą po ziemi dziewczyną, jak i mogącą zdziałać cuda królową. Tak jak Candy Quackenbush.


I, ostatni punkt, proszę o fanfary...



Mojemu dziecku będę czytać je do snu, a gdy obudzi się rano, nie będzie płakało, że pada deszcz i w taką pogodę trzeba iść do szkoły. Nie będzie płakać w ogóle, bo będzie wiedzieć, że wszyscy na tym padole łez mamy równo przechlapane. A ten, kto pozornie ma lepiej w życiu, sam na to zapracował.
Tako uczy XBW Krasicki.


Za wyzwanie dziękuję serdecznie Olusi. Sama zaś wyzywam osoby oznaczone przeze mnie w poście na FB, ale i MatiPro, Misako, Miyę oraz Eulalię nie tylko do stworzenia takiej listy na fejsie czy swoim blogu, ale i przeczytania jednej z książek polecanych przeze mnie. Nawet, jeśli jedną lub więcej z tych lektur macie ze sobą, dobierzcie jakąkolwiek inną spośród dziesiątki.